Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK), czyli program systematycznego oszczędzania, który ma podnieść wysokość świadczeń otrzymywanych po zakończeniu aktywności zawodowej.
System rozpoczął działalność w 2019 roku, ale jego sukces jest co najwyżej umiarkowany. Choć rząd liczył, że do PPK przystąpi 75% uprawnionych, to według danych z 2021 roku akces do programu zgłosiło zaledwie 30%. Za wdrożenie i ewidencjonowanie programu odpowiada Polski Fundusz Rozwoju, ale zarządzają nim różne instytucje rynku kapitałowego, w tym między innymi TFI PZU, PKO BP TFI, Compensa, Aviva Investors Poland TFI, NN Investment Partner TFI oraz BNP Paribas TFI.
PPK jest systemem, do którego przystąpienie jest dobrowolne i opiera się na współpracy państwa, pracownika oraz pracodawcy. Wpłaty podstawowe do PPK dokonuje pracownik (2% wynagrodzenia) oraz pracodawca (1,5% wynagrodzenia pracownika). Dodatkowo ustawodawca przewidział również „wpłatę powitalną” – po trzech miesiącach nieprzerwanego udziału w programie – w wysokości 250 zł. Obowiązek „wpłaty powitalnej” spoczywa na budżecie państwa. Dodatkowo, po roku uczestnictwa w programie pracownikowi przysługuje wpłata w wysokości 240 zł, jeśli w minionym roku kalendarzowym zgromadził on na swoim koncie PPK „środki równe co najmniej kwocie wpłat podstawowych należnych od 6-krotności minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w danym roku”.
Pieniądze zgromadzone na koncie w PPK są prywatne. Ich wypłaty można dokonać po ukończeniu sześćdziesiątego roku życia. W takim wypadku 25% środków może być wypłacanych jednorazowo, a pozostała część w miesięcznych ratach przez przynajmniej dziesięć lat.
W wyjątkowym przypadku, „z ważnego powodu”, pieniądze mogą zostać wypłacone przed ukończeniem przez uczestnika PPK sześćdziesięciu lat. Ten „ważny powód” to konieczność pokrycia kosztów leczenia (także współmałżonka lub dziecka). W takim wypadku uczestnik programu może wypłacić 25% zgromadzonej kwoty. Całą kwotę może z kolei wypłacić na pokrycie kosztów budowy lub rozbudowy domu. W pierwszym przypadku pieniędzy zwracać nie trzeba, w drugim istnieje taki obowiązek (w wartości nominalnej).