MIFID II

Dyrektywa MiFID II reguluje zasady świadczenia usług inwestycyjnych a jej zapisy MIFID II odnoszą się bezpośrednio do instytucji finansowych, które świadczą tego typu usługi. Pośrednio, poprzez uregulowania zawarte w Ustawie o funduszach, korzyści wynikające z MiFID II dotyczą także klientów dystrybutorów jednostek i tytułów uczestnictwa działających na podstawie art. 32 ust. 2 Ustawy o funduszach¹, a więc dystrybutorów nie będących bankiem lub firmą inwestycyjną.

MiFID II nakłada na dystrybutorów szereg obowiązków. Wśród nich można wymienić:

obowiązek działania w sposób rzetelny i profesjonalny. Dystrybutorzy muszą również kierować się zasadami uczciwego obrotu i najlepiej pojętymi interesami klientów;

obowiązek przekazywania klientom pełnych i rzetelnych informacji. Klienci nie mogą być wprowadzeni w błąd,a przekazywane im informacje nie mogą budzić ich wątpliwości;

obowiązek przekazywania klientom w odpowiednim czasie adekwatnych informacji dotyczących dystrybutora i świadczonych przez niego usług, instrumentów finansowych, które są przedmiotem tych usług, rekomendacji oraz strategii działania, systemów, w których wykonywane są zlecenia klientów, a także kosztów i opłat związanych ze świadczeniem usług przez dystrybutora;

obowiązek opracowywania i wdrażania takich rozwiązań dotyczących specyfikacji instrumentu finansowego lub sposobu jego zbywania, które są odpowiednie dla określonej grupy docelowej uczestników obrotu.

MiFID II zobowiązuje także do przeprowadzania przez dystrybutora badania wiedzy i doświadczenia klienta. Ma ono na celu zbadanie poziomu wiedzy klienta i jego doświadczenia w inwestowaniu. Służy także rzetelnemu poinformowaniu o produktach inwestycyjnych oraz związanych z nimi rodzajami ryzyka. Test odpowiedniości ma ułatwić klientowi podjęcie świadomej decyzji inwestycyjnej.

MIFID II – przykłady wypełniania obowiązków dyrektywy

Podmioty rynku mogą podejmować różne działania, aby spełniać wymagania dyrektywy MIFID II. Oto przykłady:

kategoryzacja klientów według metodyki zaproponowanej przez MiFID II, tj. w oparciu o podział na klientów detalicznych, klientów profesjonalnych oraz uprawnionych kontrahentów, a co za tym idzie – zapewnienieim odpowiedniego poziomu ochrony, który jest zgodny z przyznaną klientowi kategorią;

ocenę odpowiedniości oferowanych usług, czyli badanie poziomu wiedzy o inwestowaniu klienta, jego doświadczenia, co prowadzi do ustalenia, czy dany instrument finansowy, jest dla niego odpowiedni;

wprowadzanie odpowiednich środków i procedur zapobiegania powstawaniu i zarządzania konfliktami interesów;

zapewnienie dostępu klienta jedynie do produktów pozostających w tzw. rynku docelowym klienta;

informowaniu o wszelkich kosztach inwestycji, na jakie narażony jest klient w związku z zakupem i utrzymywaniem jednostek i tytułów uczestnictwa.

MIFID I – poprzednik MIFID II

Głównym celem Dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r.² w sprawie rynków instrumentów finansowych („Dyrektywa MiFID I”) było zapewnienie ochrony interesów klientów oraz wprowadzenie określonych standardów poziomu ochrony przysługującego klientom we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Regulacja ta objęła także klientów w Islandii, Norwegii i Liechtensteinie. MiFID I miał za zadanie również zwiększyć przejrzystość działania instytucji świadczących usługi inwestycyjne. Ponadto MiFiD I dążył do zapewnienia odpowiedniego
poziomu bezpieczeństwa w procesach obsługi klientów.

Prawodawca unijny postanowił zwiększyć poziom ochrony inwestorów na rynku kapitałowym oraz poprawić przejrzystość rynku w związku z czym w 2014 roku uchwalono Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/EU z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych („Dyrektywa MiFID II”)³ oraz Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynku instrumentów finansowych („Rozporządzenie MiFIR”)⁴, a w późniejszym okresie przyjęto szereg delegowanych aktów prawnych, wykonujących postanowienia Dyrektywy MiFID II oraz Rozporządzenia MiFIR.

Podmioty tworzące rynek funduszy inwestycyjnych

Najnowsze wpisy

Tagi

Podobne wpisy:

Deflacja

Deflacja to przeciwieństwo inflacji, czyli długotrwały spadek poziomu cen dóbr oraz usług. Zjawisko ekonomiczne występujące we współczesnym świecie rzadko, choć często pojawiające się w gospodarce

Czytaj więcej »

Fundusz inwestycyjny otwarty

Fundusz inwestycyjny otwarty to osoba prawna, działająca na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. Pełni rolę inwestora zbiorowego, który inwestuje środki

Czytaj więcej »

Fundusz absolutnej stopy zwrotu

Fundusz absolutnej stopy zwrotu alokuje środki między poszczególnymi klasami aktywów w przedziale 0-100%. Oznacza to, że decyzję o zawartości różnych aktywów w portfelu – na

Czytaj więcej »

Dług publiczny

Dług publiczny to nominalne zadłużenie wszystkich podmiotów sektora finansów publicznych, ale bez ich wzajemnego zadłużenia. W skład długu publicznego wchodzą wszystkie – poza udziałowymi –

Czytaj więcej »

Hiperinflacja – co to jest?

Bardzo wysoka inflacja, jedno z najbardziej niebezpiecznych zjawisk ekonomicznych, paraliżujące całą gospodarkę i bardzo mocno odbijające się na konsumentach. Przyjmuje się z reguły, że granicą

Czytaj więcej »

Inwestycja

Inwestycja to w w języku ekonomicznym nakład gospodarczy, poświęcony na utrzymanie, tworzenie lub zwiększanie kapitału. Inna definicja mówi o tym, że inwestycja to odłożenie konsumpcji

Czytaj więcej »

Czym jest funduszopedia.pl

Encyklopedia funduszy inwestycyjnych to miejsce w internecie prowadzone przez pasjonatów inwestowania. Zakres haseł serwisu jest cały czas rozwijany. Jeśli nie znalazłeś hasła, które Cię interesuje, napisz do nas. Zajmiemy się opisaniem hasła.