Dobrowolny program oszczędzania na emeryturę, który w przyszłości ma wspierać świadczenia wypłacane nam przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. PPE są powszechnie zwane III filarem.
Składkę podstawową w Powszechnym Programie Emerytalnym finansuje pracodawca, a jej wartość nie może przekraczać 7% wynagrodzenia pracownika. Pracodawca ma dowolność w ustalaniu reguł tego świadczenia – może finansować składkę w takiej samej procentowej wysokości dla wszystkich zatrudnionych w przedsiębiorstwie, ale może też ustalać różny procent dla różnych pracowników. Sami pracownicy mogą zadeklarować wnoszenie własnych, dobrowolnych wpłat do PPE, a ich wysokość nie może przekraczać 2% ich wynagrodzenia.
Pieniądze z III filaru, a więc z Pracowniczego Programu Emerytalnego są wypłacane na wniosek uczestnika, gdy przekroczy on sześćdziesiąty rok życia. Uczestnik może też złożyć wniosek w wieku 55 lat, ale pod warunkiem, że nabył on prawo do wcześniejszej emerytury. Pieniądze są też wypłacane upoważnionym osobom w wypadku śmierci uczestnika Pracowniczego Programu Emerytalnego.
Zarządzaniem pieniędzmi zgromadzonymi w Pracowniczym Programie Emerytalnym zajmują się podmioty komercyjne, czyli towarzystwa funduszy inwestycyjnych. Pieniądze są z reguły inwestowane w fundusze stabilne, aby zapewnić ich jak największe bezpieczeństwo i ograniczyć zmienność.
Do PPE mogą przystąpić wszyscy pracownicy, niezależnie od rodzaju umowy o pracę. Jeśli pracownik jest zatrudniony w kilku firmach, może uczestniczyć w kilku PPE.
Istotnym atrybutem Pracowniczego Programu Emerytalnego jest zwolnienie pieniędzy uzyskanych w ten sposób z podatku dochodowego od zysków z inwestycji.
Wobec powszechnie prognozowanych niskich emerytur, które już w niedalekiej przyszłości będzie wypłacał ZUS oraz niechęci Polaków do efektywnego oszczędzania w funduszach inwestycyjnych, pieniądze z III filaru mogą być po zakończeniu aktywności zawodowej istotnym wsparciem naszych budżetów.